Al2Si2O5(OH)4
کائولینیت همانطور که در کانی شناسی نوشته شده است، Al2Si2O5(OH)4 می‌باشد. با این وجود، در کاربردهای سرامیکی معمولاً همین فرمول برحسب اکسید نوشته می‌شود، بنابراین به شکل Al2O2SiO22H2O در می‌آید .
3 در انبار
کائولن یا خاک چینی نام رایج برای محصولات معدنی است که کاملاً یا اساساً از کائولنیت معدنی یا سیلیکات آلومینیوم تشکیل شده است. گریدهای آسیاب شده و طبقه بندی شده کائولن خام ممکن است حاوی مقادیر کمی از سیلیکات مربوطه (میکا ، ایلیت ، کلریت ، اسمکتیت) و کوارتز باشند.
بیشترین کاربرد این ترکیب در صنعت روکش است و برای حذف ناخالصی ها با آب شستشو داده می شود. کائولن دارای ساختار سفالی است اما بر خلاف تالک و میکا ، ارزش آن در تولید پوشش ها بیشتر از سهم آن در خواص نوری است. در ادامه مقاله در نشریه جهان شیمی فیزیک توضیحات بیشتری در این رابطه ارائه می گردد لطفا همراه ما باشید.
ساختار کائولینیت را می توان به صورت لایه ای از حلقه های سیلیکا که از طریق اکسیژن های مشترک به لایه ای از هشت ضلعی آلومینا متصل شده اند به تصویر کشید. در طبیعت این صفحات در دسته هایی قرار می گیرند که درجات مختلفی از نظم انباشته شدن را نشان می دهند.
از آنجا که یک ذره کائولینیت مجزا دارای یک سطح اکسیژن در یک طرف و یک سطح هیدروکسیل در طرف دیگر است ، به شدت هیدروژن به صفحات بالا و پایین آن متصل شده است. این مسئله لایه برداری را نسبت به سایر پرکننده های سیلیکات ، طلق و میکا دشوارتر می کند. کائولین آب دوست است بنابراین به راحتی در آب پراکنده می شود. برای کاربردهای غیر آبی ، سازگاری ماتریس با عملیات سطحی بهبود می یابد.
کائولن زمانی شکل می گیرد که سیلیکات آلومینیوم بی آب موجود در سنگ های فلدسپاتیک مانند گرانیت ، در اثر هوازدگی یا فرآیندهای گرمابی تغییر می کند. فرآیندی که گرانیت سخت را به ماتریس نرم موجود در چاله های کائولن تبدیل می کند ، به عنوان “کائولنیزاسیون” شناخته می شود.
کوارتز و میکا نسبتاً بدون تغییر باقی می مانند در حالی که فلدسپات به کائولینیت تبدیل می شود. اسمکتیت همچنین ممکن است در مقادیر کمی در برخی رسوبات ایجاد شود. تصفیه و پردازش بخش خوب گرانیت کائولنیزه عمدتاً کائولینیت با مقادیر جزئی میکا ، فلدسپات و کوارتز و بسته به منشاء ، مواد آلی و یا مواد معدنی سنگین به دست می دهد.
بر اساس اصطلاحات اقتباس شده از صنعت لاستیک ، رس کائولن معمولاً به عنوان رس “سخت” یا “نرم” متمایز می شود. رس سخت نسبتاً ضعیف متبلور شده و حاوی کائولن بسیار دانه ریز با اندازه ذرات حدود ۰.۲ تا ۰.۴ میکرومتر است.
این ترکیب باعث تقویت لاستیک می شود و در نتیجه ترکیبات سخت و پخت نشده ایجاد می کند. رس نرم کائولن دارای کریستال متخلخل و درشت تری است و اندازه متوسط ذرات آن حدود ۱.۳ میکرومتر است که به وسیله رسوب دهی ایجاد می شود. این خاک اثر تقویت کننده کمی در لاستیک دارد و در نتیجه ترکیبات نرم تری ایجاد می کند.
3 در انبار
